آسانسورها برخلاف ورژن اولیه خود فقط یک قوطی متحرک با چند دکمه نیستند. با پیشرفت تکنولوژی امکانات جدیدی برای بهوبد تجربه کاربری مسافرین آسانسورها وجود دارد. پیشگامان صنعت آسانسور در حال خطا و آزمون این طراحی‌های جدید هستند تا بتوانند با ابداعات جدید خلاقیت را برای کاربران و علاقه‌مند آسانسور به ارمغان بیاورند.

برخی از آسانسورها برای کمک به افراد نابینا گویا هستند. علاوه بر اعلان‌‌های رسیدن به طبقات، رایانه جهت سفر را نیز اعلام می‌کند (اوتیس این ویژگی را در برخی از آسانسورهای مدل GEN2 دارند) و به مسافران قبل از پیاده شدن و بسته شدن درها اعلام می‌کنند. در روند سرویس آسانسور و نگهداری آن تمامی این اعلان‌ها تست می‌شوند.

علاوه بر دکمه‌های تماس معمولاً نشانگر طبقات دارند که معمولا LED است. مورد اخری یک استاندارد جهانی است و هر آسانسوری استانداردی چه در داخل و چه در بیرون از آسانسور دارای این نشانگرها هستند. نشانگرهای طبقات ممکن است دارای یک شماره‌گیر و یک سوزن گردان است اما در بیشتر آسانسورها از نشاگرهای طبقات LED یا LCD استفاده می‌شود. تغییر طبقات یا رسیدن به سطحی از طبقات با صدا نیز اعلان می‌شود که البته این بستگی به نوع آسانسور دارد (اینکه آیا مناسب افراد نابینا طراحی شده است یا نه).

علامت نشان‌دهنده جهت نیز چه در داخل و چه در خارج از کابین‌های آسانسور وجود دارند اما همیشه باید از بیرون از آسانسور مشاهده شوند زیرا هدف اولیه کمک به افراد است که تصمیم بگیرند وارد آسانسور بشوند یا نه. ممکن است کسی در آسانسور بماند اما فرد دیگری تصمیم بگیرد که بالا برود. نشانگرهای جهت گاهی با علایم منحصربه‌فرد یا علایم متداول بالا یا پایین رفتن جهت حرکت کابین آسانسور را نشان می‌دهد. معمولاً از رنگ‌های متداول قرمز و سبز برای نشان دادن حرکت یا توقف آسانسور استفاده می‌شود. مثلا در آسانسور موزه هنرهای معاصر شیکاگو یک دایره قرمز به معنای پایین و یک دایره سبز به معنای بالا رفتن است. گاهی علامت‌ها با قرارگیری در نزدیک شماره طبقه نشان می‌دهند که کابین در چه طبقه‌ای است.

امروزه نشانگرهای داخل آسانسور برخی اطلاعات دیگر مانند سرعت و جهت فعلی و دما را نیز نشان می‌دهند. در تجربه ما برای تعمیر آسانسور در شمال تهران این امکانات نیز نیاز به بررسی داشته‌اند.

تکنولوژی‌های نیز برای کمک به افراردی که کلاستروفوبیا، آنتروفوبیا و اضطراب اجتماعی دارند وجود دارد. یک استاراپ اسرائیلی به‌نام دیجی گیج از سنسورهای حرکتی برای اسکرول کردن تصاویر و محتوایات داخل ساختمان بر یک اسکرینی که روی دیوار قرار دارد استفاده می‌کند. شرکت بریتانیا LiftEye یک پنجره مجازی ایجاد کرده تا آسانسورها معمولی را مثل یک پاناروما کنند. یک پانارومای ویدیویی سه‌بعدی درست کرده که از فید ویدیوهای دوربین‌ها استفاده می‌کند و تصاویر را با حرکت آسانسور هماهنگ می‌کند. ویدیو روی یک اسکرینی به اندازه دیوار برون‌فکنی می‌شود و این حس را ایجاد می‌کند که دیوار شیشه‌ای است.

سیستم تهویه هوا

سیستم تهویه هوا در آسانسور خیلی سریع به مفهومی پذیرفته‌شده در جهان بدل شد. دلیل اصلی نصب سیستم تهویه هوا برای آسانسور راحتی و آسایش مسافران بود. برخی از دستگاه‌های تهویه هوا را می‌توان در کشورهایی که هوای سرد دارند با استفاده از یک ترموستاتی که سیکل هوای سرد را به هوای گرم برای کابین آسانسور بدل می‌کنند تهویه کرد.

گرمای تولیدشده از فرایند سرمابخش به داخل مسیر کشش آسانسور متراکم می‌شود. هوای لابی به دلیل حرکات آسانسور به داخل شفت آسانسور نفوذ می‌کند. با استفاده از سیستم تهویه هوا هزینه مصرف انرژی آسانسور کاهش می‌یابد. البته فقط مسئله سیستم تهویه هوا نیست، بلکه در صورتی برای خود تجهیزاتی مثل موتور نیاز به یک فن است که مانع از بالا رفتندمای بورد آسانسور و سوختن آن در فصل‌های گرم می‌شود. در ورژن‌های جدید استاندارد ملی ایران، وجود فن برای بوردها برای گرفتن استاندارد ادواری آسانسور اهمیت دارد.

تنظیم‌کننده دما و رطوبت از دیگر امکاناتی است که آسانسورها به آن نیاز دارند. در حال حاضر آسانسورهای پیشرفته‌ای وجود دارند که این امکانات را با دقیق‌ترین ابزار ایجاد می‌کنند.